Takið sérstaklega eftir því að fallið virðist ekki fara upp eða niður í óendanleikann þegar við nálgumst gildið x=0.
Öllu heldur þá virðist fallið stefna á gildið 1!
Við höfum séð að ef x0 er tala sem er mjög nálægt núlli þá verður fallgildið g(x0) mjög nálægt því að verða 1.
Munum að fallið g er ekki skilgreint í núlli, hins vegar höfum við sér orðalag fyrir svona tilvik.
Við segjum að
markgildi
en: limit Smelltu fyrir ítarlegri þýðingu. fallsins g í núlli sé einn.
Einnig má segja að g(x) stefni á einn þegar x stefnir á núll.
Á táknmáli er skrifað
limx→0g(x)=1.
Þetta er hægt að gera almennt.
Látum nú a vera stak í
bilinu
en: interval Smelltu fyrir ítarlegri þýðingu.I í R.
Látum f:I∖{a}→R vera eitthvað fall og b∈R vera tölu.
Við segjum að markgildi fallsins f í punktinum x=a sé b ef fyrir allar tölur x0 sem eru nálægt tölunni a þá er talan f(x0) nálægt tölunni b.
Þá skrifum við
Gerum ráð fyrir að I⊂R sé bil í R og að a∈I sé punktur á bilinu sem er hvorugur endapunkta þess.
Gerum ráð fyrir að f:I∖{a}→R sé fall og að b∈R sé tala.
Við segjum að markgildi fallsins f í punktinum a sé b og ritum
limx→af(x)=b
ef að eftirfarandi gildir:
Fyrir sérhvert ϵ>0 er til δ>0 þannig að
ef
|x−a|<δ,
þá er
0<|f(x)−b|<ϵ.
Athugasemd
Í þessari skilgreiningu má ímynda sér að ϵ og δ séu rosalega litlar tölur.
Ójafnan |x−a|<δ þýðir þá að x sé rosalega nálægt því að vera a og ójafnan 0<|f(x)−b|<ϵ þýðir að f(x) er rosalega nálægt því að vera b.
Athugum að a og b geta verið hvaða tölur sem er, jafnvel ±∞.
Aðvörun
Við segjum að markgildi fallsins sé til ef fallið stefnir á rauntölu.
Ef fall stefnir á +∞ eða −∞ segjum við að markgildið sé ekki til .
Skoðum ræða fallið f(x)=xx−1 .
Hvert er markgildi f þegar x stefnir á 1?
Þegar við skoðum bláa grafið vinstra megin við vandræðapunktinn tekur fallið snögga dýfu niður í −∞ þegar það nálgast 1.
Þetta köllum við að skoða vinstra markgildi og táknum með litlum mínus í hávísi.
Í þessu tilviki myndum við skrifa:
limx→1−xx−1=−∞
Hins vegar, þegar við eltum rauða ferilinn hægra megin við vandræðapunktinn stefnir fallið hratt upp í +∞ þegar það nálgast 1.
Þetta köllum við hægra markgildi og táknum með litlum plús í hávísi.
Í þessu tilviki myndum við skrifa:
limx→1+xx−1=∞
Athugasemd
Þegar hægra markgildi og vinstra markigildi falls í punkti er ekki það sama þá er markgildið ekki til.
Markgildi f(x) í punktinum x=a er ekki til nema ef
limx→a+f(x)=limx→a−f(x)
Aðvörun
Skoðum myndræn dæmi þar sem markgildið er ekki til.
Hér er fallið ekki að stefna á eitt gildi í punktinum a, því það er ekki að stefna á sama gildi hægra megin og vinstra megin. Markgildið er því ekki til.
Hér stefnir fallið á ∞ í punktinum a og því er markgildið ekki til.
Ef við höfum markgildið limx→cf(x) þar sem fallið er rætt, það er að segja á forminu f(x)=p(x)q(x), þá þarf að passa að q(c)≠0. Þá verða markgildisreikningarnir einfaldir, sjá dæmi 1 og 2.
Dæmi
Finnið markgildin:
1.
limx→2x3+2x2x3−x2+1.
Hér er q(x)=x3−x2+1
og q(2)=23−22+1=5≠0
Hér er 2 í skilgreiningarmenginu svo til þess að reikna markgildið er gildinu einfaldlega stungið inn.
Markgildið er því:
limx→2x3+2x2x3−x2+1=23+2⋅2223−22+1=165
2.
limx→4x3−4x2−4x+16x2−16 .
Hér er q(x)=x2−16 og p(x)=x3−4x2−4x+16 .
Við tökum eftir að q(4)=0 og p(4)=0.
Prófum að stytta út þætti.
Við getum umritað p(x)=(x−2)(x+2)(x−4) og q(x)=(x−4)(x+4)
og sjáum að (x−4) er sameiginlegur þáttur sem styttist út.
Þetta verður nánast augljóst ef grafið er teiknað.
Hér setjum við lítinn hring í punktinn (1,1) því fallið er ekki skilgreint þar.
Það er því ljóst að fallið stefnir á punktinn (1,1) frá báðum áttum.
4.
Látum f:R∖{4}→Rf(x)=√x.
Sýnið að limx→4=2.
Aftur er nánast augljóst hvert markgildið er.
Ef ferill fallsins f er teiknaður upp sést greinilega að hann stefnir á punktinn (4,2).
Það er að segja, það sést að markgildi fallsins er tveir.
Við skulum sýna þetta formlega.
Látum ϵ>0 vera einhverja gefna tölu.
Sýna þarf að til sé δ>0 þannig að |x−4|<δ hafi í för með sér að |x−2|<ϵ. Látum δ=2⋅ϵ.
Þá fæst að ef |x−4|<δ þá er
limx→a+f(x) markgildið af f(x) þegar x stefnir á a frá hægri
limx→a−f(x) markgildið af f(x) þegar x stefnir á a frá vinstri
limx→+∞f(x) markgildið af f(x) þegar x stefnir á plús óendanlegt
limx→−∞f(x) markgildið af f(x) þegar x stefnir á mínus óendanlegt
Skoðum markgildið limx→∞1xn fyrir öll n∈N+
Byrjum á n=1, þá er augljóst að
limx→∞1x=0
því ef x er stórt þá er 1x lítið.
Því er 1x að minnka þegar x er að stækka.
Ef n=2 þá er líka augljóst að
limx→∞1x2=limx→∞(1x)2=0
vegna þess að
x≤x2∀x≥11x2≤1x∀x≥1
Þegar við hækkum veldið á x í nefnaranum þá minnkar 1x hraðar, því x er að stækka hraðar.
Við sjáum því að 1xn stefnir á núll þegar x stefnir á ∞ fyrir allar jákvæðar heiltölur tölur n.
limx→∞1xn=0∀n∈Z+
En hvað með markgildið limx→0+1xn ?
Þegar við nálgumst núll ofan frá erum við að deila með sífellt minni tölu. Þá fáum við sífellt stærri tölu út:
12<11<10.5<10.1<10.0010.5<1<2<10<1000
Því hlýtur
limx→0+1xn=∞
Skoðum nokkur dæmi:
Dæmi
Finnið eftirfarandi markgildi:
Hér munum við láta rökstuðning duga í staðinn fyrir að nota formlegu skilgreiningarnar.
1.limx→01(2x−1)2
Þegar x stefnir á núll þá stefnir (2x−1)2 á núll (því 20=1) svo að
1(2x−1)2 stefnir annað hvort á plús eða mínus óendanlegt. Þar sem 1(2x−1)2=(12x−1)2 er stæða í öðru veldi þá er hún alltaf jákvæð. Hún hlýtur því að stefna á plús óendanlegt, við skrifum
limx→01(2x−1)2=∞.
Sjáum út frá mynd að fallið stefnir á plús óendalegu þegar x stefnir á 0 frá báðum áttum.
2.limx→π2−1cos(x)
Þegar x stefnir á π/2 þá stefnir cos(x) á núll svo 1cos(x) stefnir á plús eða mínus óendanlegt.
Þekkt er að cos(x) er jákvætt ef 0<x<π/2. Stæðan 1cos(x) er þess vegna jákvæð á sama bili og þess vegna stefnir hún á plús óendanlegt ef x nálgast π/2 frá vinstri.
Við skrifum
Við byrjum á því að deila með x2 fyrir ofan og neðan strik. Við notum svo reiknireglurnar fyrir afganginn og þá staðreynd að 1xn stefnir á núll þegar x stefnir á ∞ fyrir allar náttúrulegar tölur n.
Auðvelt er að sjá að fallið 1x stefnir á núll þegar x stefnir á óendanlegt.
Þekkt er að |sin(x)|≤1 fyrir öll x og því fæst að 0≤(sin(x))2≤1 fyrir öll x.
Þegar x er stórt er því 1x nálægt núlli og (sin(x))2 er á milli núll og einn.
En þá er auðvelt að sjá að
(sin(x))2x=(sin(x))21x
er nálægt núlli svo að markgildið er núll. Hér notuðum við reiknireglu 5.
Við skrifum:
limx→∞(sin(x))2x=0.
Sjáum á grafinu að þegar við förum lengra eftir x-ás nálgast fallið 0.
Dæmi
Finnið markgildið:
limx→∞x2x+1
Þegar x stefnir á stærri og stærri tölur byrjar 1 að skipta minna máli því hann er mikið minni í samanburði við það sem x stefnir á. Þá erum við komin með einfaldara markgildi til að skoða:
Áður en við skoðum dæmi þá skulum við telja upp nokkur samfelld föll sem við þekkjum:
Fallið f(x)=x er samfellt.
Sérhver margliða er samfelld.
Sérhvert rætt fall er samfellt á skilgreiningarmengi sínu (þ.e. þar sem nefnarinn er ekki núll).
Fyrir allar náttúrlegar tölur n þá er fallið f(x)=x1/n samfellt.
Ef r∈R er rauntala þá er fallið f(x)=xr samfellt.
Vísisföll eru samfelld.
Lograr eru samfelldir.
Hornaföllin eru samfelld.
Fallið f(x)=|x| er samfellt.
Dæmi
Segjum til um hvort föllin eru samfelld eða ekki.
1.
f(x)=|x|+cos(x3)
Fallið f er samsett úr föllunum |x|, cos(x) og x3 sem eru öll samfelld föll. Þess vegna er f samfellt.
2.
g(x)={−1 ef x≤0,1 ef x>0.
Í punktinum x=0 tekur fallið g stökk frá því að vera jafnt mínus einum í það að vera jafnt einum. Fallið er þess vegna ósamfellt í þeim punkti.
3.
h(x)={sin(x) ef x≤0,x2 ef x>0.
Föllin sin(x) og x2 eru bæði samfelld. Fallið h er því samfellt í öllum punktum nema kannski núllpunktinum.
Nú er þekkt að 02=0 og sin(0)=0.
Fallið h stefnir þá á töluna núll í x=0 hvort sem að við nálgumst punktinn hægra eða vinstra megin frá. Fallið h er þvi samfellt í núllpunktinum, og við höfum þá rökstutt að það er samfellt allstaðar.