9. Runur og raðir

Nauðsynleg undirstaða

  • Föll

  • Markgildi


Sam: What we need is a few good taters.

Gollum: What´s taters, precious? What´s taters, eh?

Sam: Po-tay-toes. Boil´em, mash´em, stick´em in a stew. Lovely big golden chips with a nice piece of fried fish.

Sam: Even you couldn´t say no to that.

Gollum: Oh yes we could. Spoilin´ nice fish. Give it to us raw and wrigglin´. You keep nasty chips.

Sam: You´re hopeless.

– Samwise Gamgee and Gollum, The Two Towers (Movie)


9.1. Runur

9.1.1. Ritháttur

Óendanleg runa er raðaður listi á forminu

a1,a2,a3,,an,

þar sem hvert an, nN er kallaður liður rununnar. Talan n er kölluð knévísir eða einfaldlega bara vísir rununnar. Hægt er að tákna rununna hér að ofan með

{an}n=1 eða eindaldlega bara {an}.

Athugum að þó rithátturinn fyrir mengi sé svipaður þá eru mengi ekki röðuð á meðan runur eru það, sem þýðir að röðin í runum skiptir máli en ekki í mengjum. Því eru mengin {1,2,3} og {3,1,2} þau sömu en runurnar 1,2,3, og 3,1,2, það ekki. Ef við skoðum rununa

2,4,8,16,32,

sjáum við að hún inniheldur öll jákvæð heiltöluveldi af 2 í stækkandi röð. Hana má því tákna með

{2n}n=1 eða eindaldlega {2n}.

Runum má líka lýsa með rakningarvenslum. Þá er sagt að

{a1=2an=2an1,n2.

9.1.2. Skilgreining: Runa

Skilgreining

Runan an er raðaður listi á forminu

a1,a2,a3,,an,

þar sem n er kallaður knévísir rununnar og hvert an er liður hennar. Sumar runur eiga sér lokað form en þá er hægt að lýsa hverjum lið hennar sem falli af n, þ.e. an=f(n) þar sem n er náttúruleg tala. Í öðrum tilfellum má lýsa liðum rununnar með rakningarvenslum þar sem hver liður er skilgreindur með lið sem kom á undan í rununni, nema upphafsliðurinn sem er þá gefinn.

Athugum að ekkert er því til fyrirstöðu að láta knévísinn byrja á annarri tölu en n=1. Oft er notast við að upphafsliðurinn sé liður númer núll, þ.e. a0 en runan mætti þess vegna byrja á a2 eða a3 sé þörf fyrir því. Tvær týpur af runum koma oftar fyrir en aðrar í kennslubókum, þær eru jafnmunaruna (einnig kölluð mismunaruna) og geómetrísk runa.

Í jafnmunarunu er mismunur milli allra liða rununnar sá sami. Til að mynda er runan

3,7,11,15,19,

jafnmunaruna því það munar 4 á öllum liðunum og má nota rakningarvenslin

{a1=3an=an1+4,n2

til að lýsa henni. Þar sem fyrsti liður rununnar er 3 og mismunur á milli liða er 4 má einnig lýsa n-ta lið rununnar með

an=3+4n.

Jafnmunarunur hafa almennt lokaða formið an=c+bn ef a1=c er fyrsti liður rununnar og b er mismunurmunurinn aðliggjandi liða.

Í geómetrískri runu er hlutfallið milli allra liða það sama. Til að mynda er runan

2,23,29,227,281,

geómetrísk runa því hlutfallið milli hverra tveggja aðliggjandi liða er 13 og nota má rakningarvenslin

{a1=2an=13an1,n2.

til að lýsa henni. Þar sem fyrsti liður rununnar er 2 og hlutfallið 13 má lýsa n-ta lið rununnar með

an=2(13)n1,n1.

Almennt hefur geómetrísk runa lokaða formið an=crn1 ef a1=c er fyrsti liður rununnar og r er hlutfallið milli aðliggjandi liða.

9.1.3. Dæmi: Lokað form

Dæmi

Finnum lokað form rununnar

34,97,2710,8113,24316,.

9.1.4. Dæmi: Lokað form

Dæmi

Finnum lokað form rununnar sem skilgreind er með rakningarvenslunum

{a1=2an=3an1,n2.

9.1.5. Markgildi runa

Ein af þeim grundvallarspurningum sem hægt er að spurja þegar kemur að runum er hvernig runan hegðar sér þegar knévísirinn n stefnir á . Þar sem runa er fall sem er skilgreint á náttúrulegu tölunum er rökrétt að leiða hugann að því hvort allir liðirnir stefni á sama gildið, þ.e. hvort markgildi liðanna í rununni sé samleitið.

9.1.6. Skilgreining: Markgildi runu (óformlega)

Skilgreining

Af því gefnu að liðir rununnar {an} nálgist gildið L eins mikið og vera skal eftir því sem n stækkar segjum við að {an}samleitin runa og að Lmarkgildi rununnar. Við ritum þá að

limnan=L.

Ef runan {an} er ekki samleitin segjum við að hún sé ósamleitin runa.

9.1.7. Skilgreining: Markgildi runu (formlega)

Skilgreining

Runan {an} er samleitin að rauntölu L ef fyrir sérhvert ε>0 er til heil tala N þannig að |anL|<ε fyrir öll nN. Þá er talan L kölluð markgildi rununnar og við skrifum

limnan=L eða anL.

Þá er runan {an} sögð vera samleitin runa. Runa sem er ekki samleitin er kölluð ósamleitin runa og við segjum að markgildi hennar sé ekki til.

9.1.8. Dæmi: Samleitin og ósamleitin runa

Dæmi

Runan

1,1,1,1,1,1,={(1)n}

kallast víxlruna þar sem annar hver liður er sá sami og víxlar runan þannig á milli tveggja gilda. Þessi runa er ekki samleitin af því að liðirnir halda áfram fram í hið óendanlega að víxla á milli gildanna -1 og 1 og nálgast runan því ekki eina ákveðna tölu L.

Runan

1,2,3,4,5,6,={n}

er einnig ósamleitin af því að

limnan=

og til þess að runa sé samleitin verður markgildi hennar að vera einhver rauntala L, sem er vissulega ekki. Hinsvegar er runan

1,12,13,14,15,={1n}

samleitin þar sem liðirnir verða alltaf minni og minni og stefna á endanum á 0, þ.e.

limn{1n}=0.

9.1.9. Setning: Markgildi runu reiknað með markgildi falls

Setning

Gerum ráð fyrir að runan {an} uppfylli að n-ta staki hennar megi lýsa með fallinu f(n), þ.e. an=f(n) fyrir öll n1. Ef til er rauntala L þannig að

limxf(x)=L

er sagt að runan sé samleitin og

limnan=L.

Við getum notað þessa setningu til að meta markgildið

limnrn

fyrir 0r<1. Við skulum líta á rununa {(1/2)n} og sambærilegt vísisfall f(x)=(1/2)x. Þar sem

limx(1/2)x=0

getum við staðhæft að runan {(1/2)n} hafi markgildið 0. Sambærilega gildir fyrir sérhverja rauntölu r sem uppfyllir að 0r<1

limxrx=0

og þar með er runan {rn} samleitin með markgildið 0. Ef hins vegar r=1 er markgildið

limxrx=1

og runan er samleitin með markgildið 1. Ef hins vegar r>1 er

limxrx=

og við getum þar með ekki beitt setningunni um að skilgreina markgildi runu með falli. Af þessu leiðir að

rn0 ef 0<r<1rn1 ef r=1rn ef r>1

9.1.10. Setning: Markgildisreglur fyrir runur

Setning

Látum {an} og {bn} vera gefnar runur og c einhverja rauntölu. Ef til eru fastar A og B þannig að limnan=A og limnbn=B gildir

  1. limnc=c

  2. limncan=climnan=cA

  3. limn(an±bn)=limnan±limnbn=A±B

  4. limn(anbn)=(limnan)(limnbn)=AB

  5. limn(anbn)=limnanlimnbn=AB af því gefnu að B0 og hvert bn0.

9.1.11. Dæmi: Ákvarða samleitni og reikna markgildið

Dæmi

Ákvörðum hvort runan

{53n2}

sé samleitin og ef svo er reiknum þá markgildi hennar.

9.1.12. Setning: Samfelld föll skilgreind á samleitnum runum

Setning

Látum {an} vera runu og gerum ráð fyrir að til sé tala L þannig að

limnan=L.

Gerum einnig ráð fyrir að fall f sé samfellt í L. Þá er til heil tala N sem uppfyllir að f er skilgreint í öllum an fyrir nN og runan {f(an)} er samleitin að f(L).

Með öðrum orðum segir setningin að það má taka markgildi inn fyrir föll ef þau eru samfelld.

9.1.13. Dæmi: Samfelld föll skilgreind á samleitnum runum

Dæmi

Ákvörðum hvort runan {cos(3/n2)} sé samleitin. Ef hún er samleitin, finnum þá markgildið.

9.1.14. Setning: Klemmureglan fyrir runur

Setning

Látum {an}, {bn} og {cn} vera gefnar runur. Gerum ráðu fyrir því að til sé heil tala N þannig að

anbncn fyrir öll nN.

Ef til er rauntala L þannig að

limnan=L=limncn,

þá er {bn} samleitin og limnbn=L.

9.1.15. Dæmi: Klemmureglan fyrir runur

Dæmi

Notum klemmuregluna fyrir runur til að finna markgildi rununnar

{cos(n)n2}.

9.1.16. Takmarkaðar runur

Við beinum nú sjónum okkar að einni mikilvægustu setningu stærðfræðgreingarinnar sem við kemur runum, setningin um einhalla samleitni. Við þurfum hins vegar að byrja á því að skilgreina örfá hugtök.

9.1.17. Skilgreining: Takmörkun

Skilgreining

Runan {an} er sögð vera takmörkuð að ofan ef til er rauntala M þannig að

anM

fyrir allar jákvæðar heiltölur n.

Runan {an} er sögð vera takmörkuð að neðan ef til er rauntala M þannig að

Man

fyrir allar jákvæðar heiltölur n.

Runan {an} er sögð vera takmörkuð runa hún er takmörkuð að ofan og neðan. Ef runa er ekki takmörkuð er hún sögð vera ótakmörku runa.

Til að mynda er runan {1/n} takmörkuð að ofan af því að 1/n1 fyrir allar jákvæðar heiltölur n. Hún er einnig takmörkuð að neðan þar sem 1/n0 fyrir allar stranglega jákvæðar heiltölur n. Ef við lítum hins vegar á rununa {2n} þá er hú ekki takmörkuð að ofan þar sem limn2n= og jafnvel þó hún sé takmörkuð að neðan þar sem 2n>0 fyrir allar jákvæðar heiltölur þá segjum við samt sem áður að runan sé ótakmörkuð þar sem hún er ekki takmörkuð að ofan og neðan.

9.1.18. Setning: Samleitnar runur eru takmarkaðar

Setning

Ef runan {an} er samleitin þá er hún takmörkuð.

Aðvörun

Þetta gildir ekki öfugt. Til eru takmarkaðar runur sem ekki eru samleitnar.

9.1.19. Skilgreining: Einhalla runa

Skilgreining

Runa {an} er sögð vaxandi ef

anan+1 fyrir öll n1.

Runa {an} er sögð minnkandi ef

anan+1 fyrir öll n1.

Runa {an} er sögð einhalla ef hún er vaxandi eða minnkandi.

Þá er ekkert annað að gera en að setja fram setninguna um einhalla runur.

9.1.20. Setning: Setningin um einhalla runur

Setning

Ef {an} er takmörkuð runa og til er jákvæð heil tala n0 þannig að {an} sé einhalla fyrir öll nn0 þá er runan samleitin.

9.1.21. Dæmi: Setningin um einhalla runur

Dæmi

Notum setninguna um einhalla runur til að sýna að runan

{4nn!}

sé samleitin og ákvörðum markgildi hennar.


9.2. Raðir

9.2.1. Skilreining: Röð

Skilgreining

Óendanleg röð er summa sem hefur óendanlega marga liði og er rituð á forminu

n=1an=a1+a2+a3+.

Fér sérhverja jákvæða heiltölu k er summan

Sk=kn=1an=a1+a2+a3+ak

er kölluð k-ta hlutsumma raðarinnar. Hlutsummurnar mynda rununa {Sk}. Ef runa hlutsummanna er samleitin að rauntölu S er sagt að röðin sé samleitin og S sé summa hennar. Við ritum þá

n=1an=S.

Ef runa hlutsumanna er ósamleitin segjum við að röðin sé ósamleitin.

Athugum að röðin þarf ekki að byrja í n=1, ef þörf krefst má byrja röðina í n=0 eða n=1 eða hvaða tölu sem er. Sem dæmi þá er röðin

n=21n2

fullkomlega fullgild röð. Ef við viljum skrifa hana þannig að summuvísirinn byrji í 1 má nota innsetningu með m=n+1 og fæst þá

m=11(m+1)2

sem er algerlega jafngild framsetning af sömu röðinni.

9.2.2. Dæmi: Markgildi hlutsumma

Dæmi

Notum runu hlutsumma til að ákvarða hvort röðin

n=1nn+1

sé samleitin eða ósamleitin.

9.2.3. Skilgreining: Harmoníska röðin

Skilgreining

Röðin

n=11+12+13+14+.

nefnist harmoníska röðin (e. the harmonic series).

Harmoníska röðin er áhugaverð að því leyti að hún er ósamleitin en verður það afar hægt. Það er ekki auðvelt að sjá það út undan sér að hún sé ósamleitin, í fyrstu sýn mætti halda að hún væri samleitin. Liðir hennar stefna hraðbyris á 0 svo sífellt bætist minna við.

9.2.4. Reiknireglur: Samleitnar raðir

Reiknireglur: Samleitnar raðir

Látum n=1an og n=1bn vera samleitnar raðir og c vera einhverja rauntölu. Þá gildir eftirfarandi.

  1. Röðin n=1(an±bn) er samleitin og n=1(an±bn)=n=1an±n=1bn.

  2. Röðin n=1can er samleitin og n=1can=cn=1an.

9.2.5. Dæmi: Reiknireglur um samleitnar raðir

Dæmi

Metum

n=1(3n(n+1)+(12)n2)

af því gefnu að vitað sé að

n=11n(n+1)=1

og

n=1(12)n1=2.

9.2.6. Skilgreining: Geómetrísk röð

Setning

Geómetrísk röð er röð sem rita má á forminu

a+ar+ar2+ar3+=n=1arn1.

Þar sem hlutfallið milli aðliggjandi liða er táknað með r og nefnist hlutfallstala raðarinnar og talan a er nefnist fyrsti liður raðarinnar.

Ef |r|<1 er röðin samleitin og

n=1arn1=a1r fyrir |r|<1.

Ef |r|1 er röðin ósamleitin.

9.2.7. Dæmi: Samleitni geómetrískar raðar

Dæmi

Ákvörðum hvort geómetríska röðin

n=1e2n

sé samleitin og ef hún er samleitin finnum þá summu hennar.

9.2.8. Dæmi: Samleitni geómetrískar raðar

Dæmi

Ákvörðum hvort geómetríska röðin

n=1(3)n+14n1

sé samleitin og ef hún er samleitin finnum þá summu hennar.

9.2.9. Skilgreining: Kíkisröð

Skilgreining

Kíkisröð er röð þar sem flestir liðir raðarinnar styttast út í hlutsummum hennar og eftir standa aðeins endanlega margir af fyrstu og síðustu liðum hlutsummanna.

9.2.10. Dæmi: Kíkisröð

Dæmi

Ákvörðum hvort kíkisröðin

n=1(cos(1n)cos(1n+1))

sé samleitin eða ekki. Ef hún er samleitin, finnum þá summu hennar.


9.3. Sundurleitnipróf

Ef röðin n=1an á að vera samleitin verður að gilda að an0 þegar n. Því er hægt að setja fram eftirfarandi setningu.

9.3.1. Setning: Sundurleitnipróf

Setning

Ef limnan=c0 eða limnan er ekki til þá er röðin n=1an ósamleitin.

Aðvörun

Hið andstæða er ekki satt, það er ekki nóg að

limnan=0

til þess að röðin

n=1an

sé samleitin. Við segjum við að limnan=0 sé nauðsynleg en ekki nægjanleg forsenda fyrir samleitni raðar.


9.4. Heildisprófið

Heildisprófið gerir samanburð á milli óendanlegrar summu og óeiginlegs heildis.

9.4.1. Setning: Heildisprófið

Setning

Gerum ráð fyrir að n=1ai sé röð af jákvæðum liðum an og gerum einnig ráð fyrir að til sé fall f og jákvæð heiltala N þannig að eftirfarandi þrjú skilyrði séu uppfyllt:

  1. f er samfellt

  2. f er minnkandi

  3. f(n)=an fyrir allar heiltölur nN.

Þá gildir að

n=1an og Nf(x)dx

eru annað hvort bæði samleitin eða bæði ósamleitin. Athugum að jafnvel þó samleitni heildisins Nf(x)dx hafi það í för með sér að n=1an sé samleitið þýðir það ekki að gildi þeirra er það saman.

9.4.2. Dæmi: Heildisprófið

Dæmi

Ákvörðum hvort röðin

n=11/n3

sé samleitin eða ekki.

9.4.3. p-raðir

Raðirnar n=11n og n=11n2 eru dæmi um p-raðir.

9.4.4. Skilgreining: p-röð

Skilgreining

Fyrir sérhverja rauntölu p er röðin

n=11np

kölluð p-röð.

Nú er harmoníska röðin, þ.e. þar sem p=1

n=11n

ósamleitin en röðin

n=11n2

er samleitin. Við skulum velta því fyrir okkur hvað ræður því hvort p-röð sé samleitin.

Ef p<0 þá gildir að 1/np og þegar p=0 gildir að 1/np1. Svo því fæst að

n=11np er ósamleitin ef p0.

Ef p>0 er f(x)=1/xp jákvætt, samfellt og minnkandi fall sem uppfyllir að f(n)=an fyrir öll nN. Því getum við notað heildisprófið og borið saman

n=11np og 11xpdx.

Við ætlum að skoða tilfellið þegar p>0,p1. Í því tilfellið gildir að

11xpdx=limb[11px1p]b1=limb11p(b1p1).

Þar sem

b1p0 ef p>1 og b1p ef p<1,

þá gildir að

11xpdx={1p1,p>1,p1.

Þar með gildir að

n=11/np{samleitin ef p>1ósamleitin ef p1.

9.4.5. Dæmi: Samleitni p-raða

Dæmi

Ákvörðum hvort p-röðin

n=11n2/3

sé samleitin.

9.4.6. Að meta gildi raða

Gerum ráð fyrir að þekkt sé að röðin n=1an sé samleitin og nú viljum við ákvarða summu hennar. Ein leið væri að nota gildi hlutsummunnar Nn=1an til að nálga gildi raðarinnar. Spurningin er því hve gott slíkt mat væri. Ef við látum

Rn=n=1anNn=1an

hve stórt er þá RN? Sumar raðir leyfa okkur að nota svipaða aðferðarfræði og notuð er í heildisprófinu til að meta skekkjuna Rn.

9.4.7. Setning: Skekkjumat

Setning

Gerum ráð fyrir að þekkt sé að röðin n=1an sé samleitin röð af jákvæðum liðum. Gerum einnig ráð fyrir að til sé fall f og jákvæð heiltala N þannig að eftirfarandi þrjú skilyrði séu uppfyllt:

  1. f er samfellt

  2. f er minnkandi

  3. f(n)=an fyrir allar heiltölur nN.

Látum Sn vera N-tu hlutsummu n=1an. Fyrir allar jákvæðar heiltölur N fæst að

Sn+N+1f(x)dx<n=1an<Sn+Nf(x)dx.

Með öðrum orðum þá uppfyllir skekkjan

Rn=n=1anSn=n=N+1an

eftirfarandi mat:

N+1f(x)dx<Rn<Nf(x)dx.

Þetta er þekkt sem skekkjumatið.

9.4.8. Dæmi: Skekkjumat

Dæmi

Lítum á röðina

n=11/n3.
  1. Reiknum hlutsummuna S10=10n=11/n3 og metum skekkjuna.

  2. Ákvörðum minnsta gildið á N sem uppfyllir að skekkjan sé minni en 0,001.

9.5. Samanburðarprófið

9.5.1. Setning: Samanburðarprófið

Setning

  1. Gerum ráð fyrir að til sé heil tala N þannig að 0anbn fyrir öll nN. Ef n=1bn er samleitið þá er n=1an það einnig.

  2. Gerum ráð fyrir að til sé heil tala N þannig að anbn0 fyrir öll nN. Ef n=1bn er ósamleitin þá er n=1an það einnig.

9.5.2. Dæmi: Samanburðarprófið

Dæmi

Notum samanburðarprófið til að ákvarða hvort

n=11n3+3n+1

sé samleitin eða ekki.

9.5.3. Setning: Samanburður með markgildi

Setning

Látum an,bn0 fyrir öll n1.

  1. Ef limnan/bn=L0 þá eru n=1an og n=1bn annað hvort báðar samleitnar eða ósamleitnar.

  2. Ef limnan/bn=0 og n=1bn er samleitin þá er n=1an það einnig.

  3. Ef limnan/bn= og n=1bn er ósamleitin þá er n=1an það einnig.

9.5.4. Dæmi: Samanburður með markgildi

Dæmi

Notum samanburð með markgildi til að ákvarða hvort röðin

n=11n+1

sé samleitin eða ekki.


9.6. Víxlmerkjaraðir

Raðir sem víxla formerkjum á öðrum hverjum lið, þ.e. annar hver liður er jákvæð tala og hinir liðirnir á móti eru neikvæðar, nefnast víxlmerkjaraðir. Til að mynda er röðin

n=1(12)=12+1418+116

víxlmerkjaröð.

9.6.1. Skilgreining: Víxlmerkjaröð

Skilgreining

Sérhver röð sem hefur liði sem skiptast á að vera jákvæðir og neikvæðir á mis er kölluð víxlmerkjaröð. Víxlmerkjaröð má skrifa á forminu

n=1(1)n+1bn=b1b2+b3b4+

eða

n=1(1)nbn=b1+b2b3+b4+

þar sem bn0 fyrir allar jákvæðar heiltölur n.

9.6.2. Setning: Próf fyrir víxlmerkjaraðir

Setning

Víxlmerkjaröð á forminu

n=1(1)n+1bn eða n=1(1)nbn

er samleitin ef

  1. 0bn+1bn fyrir öll n1 og

  2. limnbn=0.

Þetta er kallað próf fyrir víxlmerkjaraðir.

9.6.3. Dæmi: Próf fyrir víxlmerkjaröð

Dæmi

Ákvörðum hvort röðin

n=1(1)n+1/n2

sé samleitin eða ekki.

9.6.4. Setning: Skekkja í víxlmerkjaröðum

Setning

Lítum á víxlmerkjaröð á forminu

n=1(1)n+1bn eða n=1(1)nbn

sem uppfyllir skilyrði prófsins fyrir víxlmerkjaraðir. Látum S merkja summu raðarinnar og SN tákna N-tu hlutsummu raðarinnar. Fyrir sérhverja heiltölu N1 uppfyllir skekkjan RN=SSN

|RN|bN+1.

9.6.5. Dæmi: Skekkja víxlmerkjaraðar

Dæmi

Lítum á röðina

n=1(1)n+1n2.

Notum skekkju víxlmerkjaraðar til þess að ákvarða efra mark fyrir skekkjuna R10 ef við nálgum summuna með hlutsummunni S10.

9.6.6. Skilgreining: Alsamleitni og skilyrt samleitni

Skilgreining

Röð n=1an er alsamleitin ef röðin =1|an| er samleitin. Röðin n=1an er skilyrt samleitin ef n=1an er samleitin en n=1|an| er ósamleitin.

9.6.7. Setning: Alsamleitni leiðir til samleitni

Setning

Ef n=1|an| er samleitin þá er n=1an það einnig.

9.6.8. Dæmi: Alsamleitni vs. skilyrt samleitni

Dæmi

Ákvörðum hvort eftirfarandi raðir séu alsamleitnar, skilyrt samleitnar eða ósamleitnar.

  1. n=1(1)n+1/(3n+1)

  2. n=1cos(n)/n2.

9.6.9. Dæmi: Munurinn á alsamleitni og skilyrtri samleitni

Dæmi

Lítum á röðina

n=1(1)n+11n.

Gefið er að röðin er skilyrt samleitin og að

n=1(1)n+11n=112+1314+15=ln(2).

Látum nú

n=1an=112+1314+1516+1718+.

Þar sem n=1an=ln(2) getum við notað reiknireglur um samleitnar raðir til að fá að

n=112an=1214+1618+=12n=1an=ln(2)2.

Kynnum nú til sögunnar röðina n=1bn sem uppfyllir að fyrir öll n1b2n1=0 og b2n=an/2. Þá gildir að

n=1bn=0+12014+0+16+018+=ln(2)2.

Notum nú þann eiginleika samleitinna raða að þar sem n=1an og n=1bn eru samleitnar þá er n=1(an+bn) samleitin og fáum að

n=1(an+bn)=n=1an+n=1bn=ln(2)+ln(2)2=3ln(2)2.

Ef við leggjum nú saman samsvarandi liði an og bn sjáum við að

n=1(an+bn)=(1+0)+(12+12)+(13+0)+(14+14)+(15+0)+(16+16)+(17+0)+(18+18)+=1+1312+15+1714+()=3ln(2)2

þar sem síðasta skrefið er samkvæmt því sem við fundum hér að ofan. Athugum að röðin sem merkt er með () inniheldur nákvæmlega sömu liði og upprunalega röðin okkar

n=1an=n=1(1)n+11n=112+1314+1516+17.

nema þeir birtast með annarri uppröðun. Höfum í huga að n=1an=ln(2) en n=1(an+bn)=3ln(2)2. Svo bara með því að breyta uppröðuninni á liðum raðarinnar gátum við sýnt fram á að summa raðarinnar breyttist, þ.e. tvær raðir sem eru alveg eins nema að því leyti að liðir þeirra birtast ekki í sömu röð hafa tvær, mismunandi summur.

Þetta er einn af mikilvægustu og skrítnustu eiginleikum raða sem eru skilyrt samleitnar, þ.e. það að breyta því í hvaða röð liðir eru lagðir saman getur breytt summu raðarinnar. Þetta er hins vegar ekki hægt að gera í alsamleitnum röðum. Þar skiptir engu máli í hvaða röð liðir eru lagðir saman, summan er alltaf sú saman.


9.7. Kvóta- og rótarpróf

9.7.1. Setning: Kvótaprófið

Setning

Látum n=1an vera röð með enga núllliði. Látum

ρ=limn|an+1an|.

Þá gildir eftirfarandi:

  1. Ef 0ρ<1 er röðin alsamleitin.

  2. Ef ρ>1 eða ρ= er röðin ósamleitin.

  3. Ef ρ=1 er niðurstaða prófsins ófullnægjandi og segir okkur ekkert um samleitni raðarinnar.

9.7.2. Dæmi: Kvótaprófið

Dæmi

Notum kvótaprófið til að ákvarða hvort röðin

n=12nn!

sé samleitin eða ekki.

9.7.3. Setning: Rótarprófið

Setning

Lítum á röðina n=1an. Látum

ρ=limnnan.
  1. Ef 0ρ<1 er röðin alsamleitin.

  2. Ef ρ>1 eða ρ= er röðin ósamleitin.

  3. Ef ρ=1 er niðurstaða prófsins ófullnægjandi og segir okkur ekkert um samleitni raðarinnar.

9.7.4. Dæmi: Rótarprófið

Dæmi

Notum rótarprófið til að ákvarða hvort röðin

n=1(n2+3n)n(4n3+5)n

sé samleitin eða ekki.


9.8. Samantekt

Tafla 9.1 Gátlisti fyrir raðir

Próf eða röð

Niðurstöður

Athugasemdir

Sundurleitnipróf:

Fyrir sérhverjaröð n=1an metum við markgildið

limnan.

Ef markgildið limnan=0 er prófið ómarktækt.

Ef limnan0 er röðin ósamleitin.

Ekki er hægt að nota prófið til að sýna fram á samleitni raða.

Geómetrískar raðir:

n=1arn1

Ef |r|<1 er röðin samleitin að a/(1r) en annars er hún ósamleitin.

Sérhverja geómetrísk röð má skrifa á forminu a+ar+ar2+.

Talan a nefnist fyrsti liður raðarinnar.

Talan r nefnist hlutfallstala raðarinnar.

p-raðir:

n=11np

Ef p>1 er röðin samleitin, annars ekki.

Fyrir p=1 er röðin kölluð harmoníska röðin.

Samanburðarpróf:

Ef an0, n=1,2,3, berum við

n=1an saman við n=1bn.

Ef anbn fyrir öll nN og n=1bn er samleitin þá er n=1an samleitin.

Ef anbn fyrir öll nN og n=1bn er ósamleitin þá er n=1an ósamleitin.

Oftast notað fyrir raðir sem svipa til p-raða eða geómetrískra raða.

Erfitt getur verið að finna viðeigandi röð til samanburðar.

Samanburður með markgildi:

Ef an>0, n=1,2,3, berum við n=1an

saman við n=1bn með því að meta markgildið

L=limnanbn.

Ef LR{0} þá eru annað hvort n=1an og n=1bn bæði samleitin eða bæði ósamleitin.

Ef L=0 og n=1bn er samleitin þá er n=1an einnig samleitin.

Ef L= og n=1bn er ósamleitin þá er n=1an einnig ósamleitin.

Oftast notað fyrir raðir sem svipa til p-raða eða geómetrískra raða.

Oft auðveldara í notkun en samanburðarprófið.

Heildispróf:

Ef til er jákvætt, samfellt, minnkandi fall f

þ.a. an=f(n) fyrir öll nN reiknum við

Nf(x)dx.

Ef bn+1bn fyrir öll n1 og bn0 þá er röðin samleitin.

Takmarkað við þær raðir sem hafa samsvarandi fall sem auðvelt er að heilda.

Víxlmerkjaraðir:

n=1(1)n+1bn eða n=1(1)nbn.

Ef bn+1bn fyrir öll n1 og bn0 þá er röðin samleitin.

Á aðeins við um víxlmerkjaraðir.

Kvótapróf:

Fyrir hvaða röð n=1an þar sem an0

fyrir n=1,2,3, látum við

ρ=limn|an+1an|.

Ef 0ρ<1 er röðin alsamleitin.

Ef ρ>1 eða ρ= er röðin ósamleitin.

Ef ρ=1 er prófið ómarktækt og segir okkur ekkert.

Oft notað fyrir raðir sem innihalda hrópmerkingar eða veldi.

Rótarpróf:

Fyrir hvaða röð n=1an sem er látum við

ρ=limnn|an|.

Ef 0ρ<1 er röðin alsamleitin.

Ef ρ>1 eða ρ= er röðin ósamleitin.

Ef ρ=1 er prófið ómarktækt og segir okkur ekkert.

Oft notað fyrir raðir sem innihalda |an|=bnn.