9. Runur og raðir
Nauðsynleg undirstaða
Föll
Markgildi
Sam: What we need is a few good taters.
Gollum: What´s taters, precious? What´s taters, eh?
Sam: Po-tay-toes. Boil´em, mash´em, stick´em in a stew. Lovely big golden chips with a nice piece of fried fish.
Sam: Even you couldn´t say no to that.
Gollum: Oh yes we could. Spoilin´ nice fish. Give it to us raw and wrigglin´. You keep nasty chips.
Sam: You´re hopeless.
– Samwise Gamgee and Gollum, The Two Towers (Movie)
9.1. Runur
9.1.1. Ritháttur
Óendanleg runa er raðaður listi á forminu
þar sem hvert an, n∈N er kallaður liður rununnar. Talan n er kölluð knévísir eða einfaldlega bara vísir rununnar. Hægt er að tákna rununna hér að ofan með
Athugum að þó rithátturinn fyrir mengi sé svipaður þá eru mengi ekki röðuð á meðan runur eru það, sem þýðir að röðin í runum skiptir máli en ekki í mengjum. Því eru mengin {1,2,3} og {3,1,2} þau sömu en runurnar 1,2,3,… og 3,1,2,… það ekki. Ef við skoðum rununa
sjáum við að hún inniheldur öll jákvæð heiltöluveldi af 2 í stækkandi röð. Hana má því tákna með
Runum má líka lýsa með rakningarvenslum. Þá er sagt að
9.1.2. Skilgreining: Runa
Skilgreining
Runan an er raðaður listi á forminu
a1,a2,a3,…,an,…þar sem n er kallaður knévísir rununnar og hvert an er liður hennar. Sumar runur eiga sér lokað form en þá er hægt að lýsa hverjum lið hennar sem falli af n, þ.e. an=f(n) þar sem n er náttúruleg tala. Í öðrum tilfellum má lýsa liðum rununnar með rakningarvenslum þar sem hver liður er skilgreindur með lið sem kom á undan í rununni, nema upphafsliðurinn sem er þá gefinn.
Athugum að ekkert er því til fyrirstöðu að láta knévísinn byrja á annarri tölu en n=1. Oft er notast við að upphafsliðurinn sé liður númer núll, þ.e. a0 en runan mætti þess vegna byrja á a2 eða a−3 sé þörf fyrir því. Tvær týpur af runum koma oftar fyrir en aðrar í kennslubókum, þær eru jafnmunaruna (einnig kölluð mismunaruna) og geómetrísk runa.
Í jafnmunarunu er mismunur milli allra liða rununnar sá sami. Til að mynda er runan
jafnmunaruna því það munar 4 á öllum liðunum og má nota rakningarvenslin
til að lýsa henni. Þar sem fyrsti liður rununnar er 3 og mismunur á milli liða er 4 má einnig lýsa n-ta lið rununnar með
Jafnmunarunur hafa almennt lokaða formið an=c+bn ef a1=c er fyrsti liður rununnar og b er mismunurmunurinn aðliggjandi liða.
Í geómetrískri runu er hlutfallið milli allra liða það sama. Til að mynda er runan
geómetrísk runa því hlutfallið milli hverra tveggja aðliggjandi liða er −13 og nota má rakningarvenslin
til að lýsa henni. Þar sem fyrsti liður rununnar er 2 og hlutfallið −13 má lýsa n-ta lið rununnar með
Almennt hefur geómetrísk runa lokaða formið an=crn−1 ef a1=c er fyrsti liður rununnar og r er hlutfallið milli aðliggjandi liða.
9.1.3. Dæmi: Lokað form
Dæmi
Finnum lokað form rununnar
34,97,2710,8113,24316,….
Lausn
Teljarar brotanna eru 3,9,27,81,243,… á meðan nefnarar þeirra eru 4,7,10,13,16,…. Við sjáum að fyrri runan er geómetrísk runa þar sem sérhver liður er þrefalt stærri en liðurinn á undan á meðan seinni runan er jafnmunaruna þar sem það munar 3 á hverjum tveimur aðliggjandi liðum. Fyrri rununni má því lýsa með 3n en þeirri seinni 3n+1. Lokað form rununnar er því
an=3n3n+1,n≥1.
9.1.4. Dæmi: Lokað form
Dæmi
Finnum lokað form rununnar sem skilgreind er með rakningarvenslunum
{a1=2an=−3an−1,n≥2.
Lausn
Byrjum á því að átta okkur á því hvaða runa þetta er. Skrifum út nokkra liði hennar.
a1=2a2=−3a1=(−3)⋅2a3=−3a2=(−3)⋅(−3)⋅2a4=−3a3=(−3)⋅(−3)⋅(−3)⋅2⋮Oft getur hjálpað að reikna útreikningana ekki alveg til enda til að auðveldara sé að koma auga á mynstrið. Hér sést að
an=(−3)n−1⋅2,n≥1.
9.1.5. Markgildi runa
Ein af þeim grundvallarspurningum sem hægt er að spurja þegar kemur að runum er hvernig runan hegðar sér þegar knévísirinn n stefnir á ∞. Þar sem runa er fall sem er skilgreint á náttúrulegu tölunum er rökrétt að leiða hugann að því hvort allir liðirnir stefni á sama gildið, þ.e. hvort markgildi liðanna í rununni sé samleitið.
9.1.6. Skilgreining: Markgildi runu (óformlega)
Skilgreining
Af því gefnu að liðir rununnar {an} nálgist gildið L eins mikið og vera skal eftir því sem n stækkar segjum við að {an} sé samleitin runa og að L sé markgildi rununnar. Við ritum þá að
limn→∞an=L.Ef runan {an} er ekki samleitin segjum við að hún sé ósamleitin runa.
9.1.7. Skilgreining: Markgildi runu (formlega)
Skilgreining
Runan {an} er samleitin að rauntölu L ef fyrir sérhvert ε>0 er til heil tala N þannig að |an−L|<ε fyrir öll n≥N. Þá er talan L kölluð markgildi rununnar og við skrifum
limn→∞an=L eða an→L.Þá er runan {an} sögð vera samleitin runa. Runa sem er ekki samleitin er kölluð ósamleitin runa og við segjum að markgildi hennar sé ekki til.
9.1.8. Dæmi: Samleitin og ósamleitin runa
Dæmi
Runan
−1,1,−1,1,−1,1,⋯={(−1)n}kallast víxlruna þar sem annar hver liður er sá sami og víxlar runan þannig á milli tveggja gilda. Þessi runa er ekki samleitin af því að liðirnir halda áfram fram í hið óendanlega að víxla á milli gildanna -1 og 1 og nálgast runan því ekki eina ákveðna tölu L.
Runan
1,2,3,4,5,6,⋯={n}er einnig ósamleitin af því að
limn→∞an=∞og til þess að runa sé samleitin verður markgildi hennar að vera einhver rauntala L, sem ∞ er vissulega ekki. Hinsvegar er runan
1,12,13,14,15,⋯={1n}samleitin þar sem liðirnir verða alltaf minni og minni og stefna á endanum á 0, þ.e.
limn→∞{1n}=0.
9.1.9. Setning: Markgildi runu reiknað með markgildi falls
Setning
Gerum ráð fyrir að runan {an} uppfylli að n-ta staki hennar megi lýsa með fallinu f(n), þ.e. an=f(n) fyrir öll n≥1. Ef til er rauntala L þannig að
limx→∞f(x)=Ler sagt að runan sé samleitin og
limn→∞an=L.Við getum notað þessa setningu til að meta markgildið
limn→∞rnfyrir 0≤r<1. Við skulum líta á rununa {(1/2)n} og sambærilegt vísisfall f(x)=(1/2)x. Þar sem
limx→∞(1/2)x=0getum við staðhæft að runan {(1/2)n} hafi markgildið 0. Sambærilega gildir fyrir sérhverja rauntölu r sem uppfyllir að 0≤r<1 að
limx→∞rx=0og þar með er runan {rn} samleitin með markgildið 0. Ef hins vegar r=1 er markgildið
limx→∞rx=1og runan er samleitin með markgildið 1. Ef hins vegar r>1 er
limx→∞rx=∞og við getum þar með ekki beitt setningunni um að skilgreina markgildi runu með falli. Af þessu leiðir að
rn→0 ef 0<r<1rn→1 ef r=1rn→∞ ef r>1
9.1.10. Setning: Markgildisreglur fyrir runur
Setning
Látum {an} og {bn} vera gefnar runur og c einhverja rauntölu. Ef til eru fastar A og B þannig að limn→∞an=A og limn→∞bn=B gildir
limn→∞c=c
limn→∞can=climn→∞an=cA
limn→∞(an±bn)=limn→∞an±limn→∞bn=A±B
limn→∞(an⋅bn)=(limn→∞an)⋅(limn→∞bn)=A⋅B
limn→∞(anbn)=limn→∞anlimn→∞bn=AB af því gefnu að B≠0 og hvert bn≠0.
9.1.11. Dæmi: Ákvarða samleitni og reikna markgildið
Dæmi
Ákvörðum hvort runan
{5−3n2}sé samleitin og ef svo er reiknum þá markgildi hennar.
Lausn
Við vitum að 1/n→0 og því gildir að
Svo markgildi rununnar er
9.1.12. Setning: Samfelld föll skilgreind á samleitnum runum
Setning
Látum {an} vera runu og gerum ráð fyrir að til sé tala L þannig að
limn→∞an=L.Gerum einnig ráð fyrir að fall f sé samfellt í L. Þá er til heil tala N sem uppfyllir að f er skilgreint í öllum an fyrir n≥N og runan {f(an)} er samleitin að f(L).
Með öðrum orðum segir setningin að það má taka markgildi inn fyrir föll ef þau eru samfelld.
9.1.13. Dæmi: Samfelld föll skilgreind á samleitnum runum
Dæmi
Ákvörðum hvort runan {cos(3/n2)} sé samleitin. Ef hún er samleitin, finnum þá markgildið.
Lausn
Þar sem runan {3/n2} er samleitin að 0 og cos(x) er samfellt í x=0 getum við staðhæft að runan {3/n2} samleitin og að markgildið sé
limn→∞cos(3n2)=cos(0)=1.
9.1.14. Setning: Klemmureglan fyrir runur
Setning
Látum {an}, {bn} og {cn} vera gefnar runur. Gerum ráðu fyrir því að til sé heil tala N þannig að
an≤bn≤cn fyrir öll n≥N.Ef til er rauntala L þannig að
limn→∞an=L=limn→∞cn,þá er {bn} samleitin og limn→∞bn=L.
9.1.15. Dæmi: Klemmureglan fyrir runur
Dæmi
Notum klemmuregluna fyrir runur til að finna markgildi rununnar
{cos(n)n2}.
Lausn
Þar sem −1≤cos(n)≤1 fyrir allar heiltölur n höfum við að
Þar sem −1/n2→0 og 1/n2→0 fæst skv. klemmureglunni að
9.1.16. Takmarkaðar runur
Við beinum nú sjónum okkar að einni mikilvægustu setningu stærðfræðgreingarinnar sem við kemur runum, setningin um einhalla samleitni. Við þurfum hins vegar að byrja á því að skilgreina örfá hugtök.
9.1.17. Skilgreining: Takmörkun
Skilgreining
Runan {an} er sögð vera takmörkuð að ofan ef til er rauntala M þannig að
an≤Mfyrir allar jákvæðar heiltölur n.
Runan {an} er sögð vera takmörkuð að neðan ef til er rauntala M þannig að
M≤anfyrir allar jákvæðar heiltölur n.
Runan {an} er sögð vera takmörkuð runa hún er takmörkuð að ofan og neðan. Ef runa er ekki takmörkuð er hún sögð vera ótakmörku runa.
Til að mynda er runan {1/n} takmörkuð að ofan af því að 1/n≤1 fyrir allar jákvæðar heiltölur n. Hún er einnig takmörkuð að neðan þar sem 1/n≥0 fyrir allar stranglega jákvæðar heiltölur n. Ef við lítum hins vegar á rununa {2n} þá er hú ekki takmörkuð að ofan þar sem limn→∞2n=∞ og jafnvel þó hún sé takmörkuð að neðan þar sem 2n>0 fyrir allar jákvæðar heiltölur þá segjum við samt sem áður að runan sé ótakmörkuð þar sem hún er ekki takmörkuð að ofan og neðan.
9.1.18. Setning: Samleitnar runur eru takmarkaðar
Setning
Ef runan {an} er samleitin þá er hún takmörkuð.
Aðvörun
Þetta gildir ekki öfugt. Til eru takmarkaðar runur sem ekki eru samleitnar.
9.1.19. Skilgreining: Einhalla runa
Skilgreining
Runa {an} er sögð vaxandi ef
an≤an+1 fyrir öll n≥1.Runa {an} er sögð minnkandi ef
an≥an+1 fyrir öll n≥1.Runa {an} er sögð einhalla ef hún er vaxandi eða minnkandi.
Þá er ekkert annað að gera en að setja fram setninguna um einhalla runur.
9.1.20. Setning: Setningin um einhalla runur
Setning
Ef {an} er takmörkuð runa og til er jákvæð heil tala n0 þannig að {an} sé einhalla fyrir öll n≥n0 þá er runan samleitin.
9.1.21. Dæmi: Setningin um einhalla runur
Dæmi
Notum setninguna um einhalla runur til að sýna að runan
{4nn!}sé samleitin og ákvörðum markgildi hennar.
Lausn
Skoðum fyrstu liði rununnar.
{4nn!}=8,4,323,323,12815,….Í fyrstu vex runan en frá og með n≥3 minnka liðirnir. Þetta má sýna fram á með eftirfarandi hætti.
an+1=4n+1(n+1)!=4n+1(n+1)!=4n+1⋅4nn!=4n+1⋅an≤an ef n≥3.Við sjáum einnig að runan er takmörkuð að neðan af 0 þar sem 4n/n!≥0 fyrir allar jákvæðar heiltölur n. Þar með segir setningin um einhalla runir að runan sé samleitin.
Til að ákvarða markgildið þurfum við að nota að þá vitneskju að runan sé samleitin og láta
L=limn→∞an.Athugum nú sérstsaklega að þar sem runan inniheldur óendanlega marga liði hefur það ekki áhrif á markgildi hennar að fjarlægja úr henni endanlega marga liði. Þar sem {an+1} er sama runa og {an} að öllu leyti nema hún sleppir fyrsta liðnum í {an} fæst því að
limn→∞an=limn→∞an+1=L.Notum nú þetta auk þess að
an+1=4n+1an.Tökum markgildi af báðum hliðum jöfnunnar
limn→∞an+1=limn→∞4n+1an.Þar sem limn→∞4n+1=0 fæst samkvæmt reiknireglum um markgildi að
limn→∞4n+1an=0.Og þar sem
limn→∞an=limn→∞an+1=limn→∞4n+1an.hefur runan {4nn!} markgildið L=0.
9.2. Raðir
9.2.1. Skilreining: Röð
Skilgreining
Óendanleg röð er summa sem hefur óendanlega marga liði og er rituð á forminu
∞∑n=1an=a1+a2+a3+….Fér sérhverja jákvæða heiltölu k er summan
Sk=k∑n=1an=a1+a2+a3+…aker kölluð k-ta hlutsumma raðarinnar. Hlutsummurnar mynda rununa {Sk}. Ef runa hlutsummanna er samleitin að rauntölu S er sagt að röðin sé samleitin og S sé summa hennar. Við ritum þá
∞∑n=1an=S.Ef runa hlutsumanna er ósamleitin segjum við að röðin sé ósamleitin.
Athugum að röðin þarf ekki að byrja í n=1, ef þörf krefst má byrja röðina í n=0 eða n=−1 eða hvaða tölu sem er. Sem dæmi þá er röðin
fullkomlega fullgild röð. Ef við viljum skrifa hana þannig að summuvísirinn byrji í 1 má nota innsetningu með m=n+1 og fæst þá
sem er algerlega jafngild framsetning af sömu röðinni.
9.2.2. Dæmi: Markgildi hlutsumma
Dæmi
Notum runu hlutsumma til að ákvarða hvort röðin
∞∑n=1nn+1sé samleitin eða ósamleitin.
Lausn
Runa hlutsumanna {Sk} uppfyllir að
S1=12S2=12+23S3=12+23+34S4=12+23+34+45.Athugum að hverjum lið sem bætt er við er stærri en 1/2. Af því leiðir að
S1=12S2=12+23>12+12=2(12)S3=12+23+34>12+12+12=3(12)S4=12+23+34+45>12+12+12+12=4(12).Út frá þessu mynstri sést að Sk>k(12) fyrir sérhverja heiltölu k. Þar með er {Sk} ótakmörkuð og því ósamleitin. Því fæst að röðin
∞∑n=1nn+1er ósamleitin.
9.2.3. Skilgreining: Harmoníska röðin
Skilgreining
Röðin
nefnist harmoníska röðin (e. the harmonic series).
Harmoníska röðin er áhugaverð að því leyti að hún er ósamleitin en verður það afar hægt. Það er ekki auðvelt að sjá það út undan sér að hún sé ósamleitin, í fyrstu sýn mætti halda að hún væri samleitin. Liðir hennar stefna hraðbyris á 0 svo sífellt bætist minna við.
9.2.4. Reiknireglur: Samleitnar raðir
Reiknireglur: Samleitnar raðir
Látum ∑∞n=1an og ∑∞n=1bn vera samleitnar raðir og c vera einhverja rauntölu. Þá gildir eftirfarandi.
Röðin ∑∞n=1(an±bn) er samleitin og ∑∞n=1(an±bn)=∑∞n=1an±∑∞n=1bn.
Röðin ∑∞n=1can er samleitin og ∑∞n=1can=c∑∞n=1an.
9.2.5. Dæmi: Reiknireglur um samleitnar raðir
Dæmi
Metum
∞∑n=1(3n(n+1)+(12)n−2)af því gefnu að vitað sé að
∞∑n=11n(n+1)=1og
∞∑n=1(12)n−1=2.
Lausn
Fáum samkvæmt reglum um samleitnar raðir að
9.2.6. Skilgreining: Geómetrísk röð
Setning
Geómetrísk röð er röð sem rita má á forminu
a+ar+ar2+ar3+⋯=∞∑n=1arn−1.Þar sem hlutfallið milli aðliggjandi liða er táknað með r og nefnist hlutfallstala raðarinnar og talan a er nefnist fyrsti liður raðarinnar.
Ef |r|<1 er röðin samleitin og
∞∑n=1arn−1=a1−r fyrir |r|<1.Ef |r|≥1 er röðin ósamleitin.
9.2.7. Dæmi: Samleitni geómetrískar raðar
Dæmi
Ákvörðum hvort geómetríska röðin
∞∑n=1e2nsé samleitin og ef hún er samleitin finnum þá summu hennar.
Lausn
Ef við ritum röðina á forminu
e2∞∑n=1(e2)n−1sést að r=e2>1 svo röðin er ósamleitin.
9.2.8. Dæmi: Samleitni geómetrískar raðar
Dæmi
Ákvörðum hvort geómetríska röðin
∞∑n=1(−3)n+14n−1sé samleitin og ef hún er samleitin finnum þá summu hennar.
Lausn
Ef við skrifum út fyrstu liði raðarinnar fæst
∞∑n=1(−3)n+14n−1=(−3)240+(−3)341+(−3)442+…=(−3)2+(−3)2⋅(−3/4)+(−3)2⋅(−3/4)2+…=9+9⋅(−3/4)+9⋅(−3/4)2+….Fyrsti liður raðarinnar er a=9 og hlutfallstalan er r=−3/4. Þar sem |r|=3/4<1 er röðin samleitin og summa hennar er
91−(−3/4)=367.
9.2.9. Skilgreining: Kíkisröð
Skilgreining
Kíkisröð er röð þar sem flestir liðir raðarinnar styttast út í hlutsummum hennar og eftir standa aðeins endanlega margir af fyrstu og síðustu liðum hlutsummanna.
9.2.10. Dæmi: Kíkisröð
Dæmi
Ákvörðum hvort kíkisröðin
∞∑n=1(cos(1n)−cos(1n+1))sé samleitin eða ekki. Ef hún er samleitin, finnum þá summu hennar.
Lausn
Ef við skrifum út liði hlutsummanna fáum við að
S1=cos(1)−cos(1/2)S2=(cos(1)−cos(1/2))+(cos(1/2)−cos(1/3))=cos(1)−cos(1/3)S3=(cos(1)−cos(1/2))+(cos(1/2)−cos(1/3))+(cos(1/3)−cos(1/4))=cos(1)−cos(1/4).Almennt gildir því að
Sk=cos(1)−cos(1/(k+1)).Þar sem 1/(k+1)→0 þegar k→∞ og cos(x) er samfellt fall þá gildir að cos(1/(k+1))→cos(0)=1. Þar með fæst að Sk→cos(1)−1. Kíkisröðin er því samleitin og summa hennar er gefin með
∞∑n=1(cos(1n)−cos(1n+1))=cos(1)−1.
9.3. Sundurleitnipróf
Ef röðin ∑∞n=1an á að vera samleitin verður að gilda að an→0 þegar n→∞. Því er hægt að setja fram eftirfarandi setningu.
9.3.1. Setning: Sundurleitnipróf
Setning
Ef limn→∞an=c≠0 eða limn→∞an er ekki til þá er röðin ∑∞n=1an ósamleitin.
Aðvörun
Hið andstæða er ekki satt, það er ekki nóg að
limn→∞an=0til þess að röðin
∞∑n=1ansé samleitin. Við segjum við að limn→∞an=0 sé nauðsynleg en ekki nægjanleg forsenda fyrir samleitni raðar.
9.4. Heildisprófið
Heildisprófið gerir samanburð á milli óendanlegrar summu og óeiginlegs heildis.
9.4.1. Setning: Heildisprófið
Setning
Gerum ráð fyrir að ∑∞n=1ai sé röð af jákvæðum liðum an og gerum einnig ráð fyrir að til sé fall f og jákvæð heiltala N þannig að eftirfarandi þrjú skilyrði séu uppfyllt:
f er samfellt
f er minnkandi
f(n)=an fyrir allar heiltölur n≥N.
Þá gildir að
∞∑n=1an og ∫∞Nf(x)dxeru annað hvort bæði samleitin eða bæði ósamleitin. Athugum að jafnvel þó samleitni heildisins ∫∞Nf(x)dx hafi það í för með sér að ∑∞n=1an sé samleitið þýðir það ekki að gildi þeirra er það saman.
9.4.2. Dæmi: Heildisprófið
Dæmi
Ákvörðum hvort röðin
∞∑n=11/n3sé samleitin eða ekki.
Lausn
Þar sem 1/n3>0 fyrir öll n∈N og fallið 1/x3 er samfellt, minnkandi og f(n)=an fyrir öll n∈N þá getum við við nota heildisprófið. Berum saman
∞∑n=11n3 og ∫∞11x3dx.Höfum að
∫∞11x3dx=limb→∞∫b11x3dx=limb→∞−12b2−(−12⋅12)=0+12=12.Þar sem heildið ∫∞11x3dx er samleitið þá er röðin ∑∞n=11n3 það einnig.
9.4.3. p-raðir
Raðirnar ∑∞n=11n og ∑∞n=11n2 eru dæmi um p-raðir.
9.4.4. Skilgreining: p-röð
Skilgreining
Fyrir sérhverja rauntölu p er röðin
∞∑n=11npkölluð p-röð.
Nú er harmoníska röðin, þ.e. þar sem p=1
ósamleitin en röðin
er samleitin. Við skulum velta því fyrir okkur hvað ræður því hvort p-röð sé samleitin.
Ef p<0 þá gildir að 1/np→∞ og þegar p=0 gildir að 1/np→1. Svo því fæst að
Ef p>0 er f(x)=1/xp jákvætt, samfellt og minnkandi fall sem uppfyllir að f(n)=an fyrir öll n∈N. Því getum við notað heildisprófið og borið saman
Við ætlum að skoða tilfellið þegar p>0,p≠1. Í því tilfellið gildir að
Þar sem
þá gildir að
Þar með gildir að
9.4.5. Dæmi: Samleitni p-raða
Dæmi
Ákvörðum hvort p-röðin
∞∑n=11n2/3sé samleitin.
Lausn
Þar sem p=2/3<1 er röðin ósamleitin.
9.4.6. Að meta gildi raða
Gerum ráð fyrir að þekkt sé að röðin ∑∞n=1an sé samleitin og nú viljum við ákvarða summu hennar. Ein leið væri að nota gildi hlutsummunnar ∑Nn=1an til að nálga gildi raðarinnar. Spurningin er því hve gott slíkt mat væri. Ef við látum
hve stórt er þá RN? Sumar raðir leyfa okkur að nota svipaða aðferðarfræði og notuð er í heildisprófinu til að meta skekkjuna Rn.
9.4.7. Setning: Skekkjumat
Setning
Gerum ráð fyrir að þekkt sé að röðin ∑∞n=1an sé samleitin röð af jákvæðum liðum. Gerum einnig ráð fyrir að til sé fall f og jákvæð heiltala N þannig að eftirfarandi þrjú skilyrði séu uppfyllt:
f er samfellt
f er minnkandi
f(n)=an fyrir allar heiltölur n≥N.
Látum Sn vera N-tu hlutsummu ∑∞n=1an. Fyrir allar jákvæðar heiltölur N fæst að
Sn+∫∞N+1f(x)dx<∞∑n=1an<Sn+∫∞Nf(x)dx.Með öðrum orðum þá uppfyllir skekkjan
Rn=∞∑n=1an−Sn=∞∑n=N+1aneftirfarandi mat:
∫∞N+1f(x)dx<Rn<∫∞Nf(x)dx.Þetta er þekkt sem skekkjumatið.
9.4.8. Dæmi: Skekkjumat
Dæmi
Lítum á röðina
∞∑n=11/n3.
Reiknum hlutsummuna S10=∑10n=11/n3 og metum skekkjuna.
Ákvörðum minnsta gildið á N sem uppfyllir að skekkjan sé minni en 0,001.
Lausn
- Lausn:
Reiknum og fáum að
S10=1+123+133+143+⋯+1103≈1,19753.Skekkjumatið gefur okkur að
Rn<∫∞N1x3dx.Við höfum því að
∫∞101x3dx=limb→∞∫∞101x3dx=limb→∞[−12x2]bN=limb→∞(−12b2+12N2)=12N2.Svo skekkjan er R10<12⋅102=0,005.
- Lausn:
Í a. hluta sýndum við að RN<12N2. Þar með er skekkjan RN<0,001 svo lengi sem 12N2<0,001. Ef við einangrum N2 fæst að N2>500. Við getum nú tekið rótina af báðum hliðum ójöfnunnar og þar sem N er jákvæð tala fæst að lausnin sé N>22,36. Þar sem N er heil tala þurfum við að námunda upp í næstu heilu tölu til að tryggja að skekkjan sé innan þeirra marga sem óskað var eftir. Því fæst að minnsta gildið sé N=23.
9.5. Samanburðarprófið
9.5.1. Setning: Samanburðarprófið
Setning
Gerum ráð fyrir að til sé heil tala N þannig að 0≤an≤bn fyrir öll n≥N. Ef ∑∞n=1bn er samleitið þá er ∑∞n=1an það einnig.
Gerum ráð fyrir að til sé heil tala N þannig að an≥bn≥0 fyrir öll n≥N. Ef ∑∞n=1bn er ósamleitin þá er ∑∞n=1an það einnig.
9.5.2. Dæmi: Samanburðarprófið
Dæmi
Notum samanburðarprófið til að ákvarða hvort
∞∑n=11n3+3n+1sé samleitin eða ekki.
Lausn
Berum röðina sem gefin var við p-röðina ∑∞n=11n3. Höfum að
1n3+3n+1<1n3fyrir allar jákvæðar heiltölur n. Þar sem p=3 segja niðurstöður okkar um p-raðir að ∑∞n=11n3 sé samleitin og því er ∑∞n=11n3+3n+1 það einnig.
9.5.3. Setning: Samanburður með markgildi
Setning
Látum an,bn≥0 fyrir öll n≥1.
Ef limn→∞an/bn=L≠0 þá eru ∑∞n=1an og ∑∞n=1bn annað hvort báðar samleitnar eða ósamleitnar.
Ef limn→∞an/bn=0 og ∑∞n=1bn er samleitin þá er ∑∞n=1an það einnig.
Ef limn→∞an/bn=∞ og ∑∞n=1bn er ósamleitin þá er ∑∞n=1an það einnig.
9.5.4. Dæmi: Samanburður með markgildi
Dæmi
Notum samanburð með markgildi til að ákvarða hvort röðin
∞∑n=11√n+1sé samleitin eða ekki.
Lausn
Berum röðina ∑∞n=11√n+1 saman við ∑∞n=11√n. Reiknum markgildið
Með því að nota samanburð með markgildi fæst að þar sem röðin ∑∞n=11√n er ósamleitin er röðin ∑∞n=11√n+1 það einnig.
9.6. Víxlmerkjaraðir
Raðir sem víxla formerkjum á öðrum hverjum lið, þ.e. annar hver liður er jákvæð tala og hinir liðirnir á móti eru neikvæðar, nefnast víxlmerkjaraðir. Til að mynda er röðin
víxlmerkjaröð.
9.6.1. Skilgreining: Víxlmerkjaröð
Skilgreining
Sérhver röð sem hefur liði sem skiptast á að vera jákvæðir og neikvæðir á mis er kölluð víxlmerkjaröð. Víxlmerkjaröð má skrifa á forminu
∞∑n=1(−1)n+1bn=b1−b2+b3−b4+…eða
∞∑n=1(−1)nbn=−b1+b2−b3+b4+…þar sem bn≥0 fyrir allar jákvæðar heiltölur n.
9.6.2. Setning: Próf fyrir víxlmerkjaraðir
Setning
Víxlmerkjaröð á forminu
∞∑n=1(−1)n+1bn eða ∞∑n=1(−1)nbner samleitin ef
0≤bn+1≤bn fyrir öll n≥1 og
limn→∞bn=0.
Þetta er kallað próf fyrir víxlmerkjaraðir.
9.6.3. Dæmi: Próf fyrir víxlmerkjaröð
Dæmi
Ákvörðum hvort röðin
∞∑n=1(−1)n+1/n2sé samleitin eða ekki.
Lausn
Þar sem
1(n+1)2<1n2og
1n2→0er röðin samleitin.
9.6.4. Setning: Skekkja í víxlmerkjaröðum
Setning
Lítum á víxlmerkjaröð á forminu
∞∑n=1(−1)n+1bn eða ∞∑n=1(−1)nbnsem uppfyllir skilyrði prófsins fyrir víxlmerkjaraðir. Látum S merkja summu raðarinnar og SN tákna N-tu hlutsummu raðarinnar. Fyrir sérhverja heiltölu N≥1 uppfyllir skekkjan RN=S−SN að
|RN|≤bN+1.
9.6.5. Dæmi: Skekkja víxlmerkjaraðar
Dæmi
Lítum á röðina
∞∑n=1(−1)n+1n2.Notum skekkju víxlmerkjaraðar til þess að ákvarða efra mark fyrir skekkjuna R10 ef við nálgum summuna með hlutsummunni S10.
Lausn
Fáum að
|R10|≤b11=1112≈0,008265.
9.6.6. Skilgreining: Alsamleitni og skilyrt samleitni
Skilgreining
Röð ∑∞n=1an er alsamleitin ef röðin ∑∞=1|an| er samleitin. Röðin ∑∞n=1an er skilyrt samleitin ef ∑∞n=1an er samleitin en ∑∞n=1|an| er ósamleitin.
9.6.7. Setning: Alsamleitni leiðir til samleitni
Setning
Ef ∑∞n=1|an| er samleitin þá er ∑∞n=1an það einnig.
9.6.8. Dæmi: Alsamleitni vs. skilyrt samleitni
Dæmi
Ákvörðum hvort eftirfarandi raðir séu alsamleitnar, skilyrt samleitnar eða ósamleitnar.
∑∞n=1(−1)n+1/(3n+1)
∑∞n=1cos(n)/n2.
Lausn
- Lausn:
Við getum séð að
∞∑n=1|(−1)n+13n+1|=∞∑n=113n+1sem er ósamleitin með því að nota samanburð með markgildi fyrir harmoníska röð. Raunar gildir að
limn→∞1/(3n+1)1/n=13.Þar með er röðin ekki alsamleitin. Hinsvegar gildir að
13(n+1)+1<13n+1 og 13n+1→0.og þar með er röðin samleitin. Við ályktum sem svo að röðin ∑∞n=1(−1)n+1/(3n+1) sé skilyrt samleitin.
- Lausn:
Tökum eftir að |cos(n)|≤1 og notum það til að ákvarða hvort röðin sé alsamleitin. Berum röðina
∞∑n=1|cos(n)n2|saman við ∑∞n=11/n2. Þar sem ∑∞n=11/n2 er samleitin fæst skv. samanburðarprófinu að ∑∞n=1|cos(n)/n2| sé samleitin og þar með er ∑∞n=1cos(n)/n2 alsamleitin.
9.6.9. Dæmi: Munurinn á alsamleitni og skilyrtri samleitni
Dæmi
Lítum á röðina
∞∑n=1(−1)n+11n.Gefið er að röðin er skilyrt samleitin og að
∞∑n=1(−1)n+11n=1−12+13−14+15−⋯=ln(2).Látum nú
∞∑n=1an=1−12+13−14+15−16+17−18+….Þar sem ∑∞n=1an=ln(2) getum við notað reiknireglur um samleitnar raðir til að fá að
∞∑n=112an=12−14+16−18+⋯=12∞∑n=1an=ln(2)2.Kynnum nú til sögunnar röðina ∑∞n=1bn sem uppfyllir að fyrir öll n≥1 að b2n−1=0 og b2n=an/2. Þá gildir að
∞∑n=1bn=0+12−0−14+0+16+0−18+⋯=ln(2)2.Notum nú þann eiginleika samleitinna raða að þar sem ∑∞n=1an og ∑∞n=1bn eru samleitnar þá er ∑∞n=1(an+bn) samleitin og fáum að
∞∑n=1(an+bn)=∞∑n=1an+∞∑n=1bn=ln(2)+ln(2)2=3ln(2)2.Ef við leggjum nú saman samsvarandi liði an og bn sjáum við að
∞∑n=1(an+bn)=(1+0)+(−12+−12)+(13+0)+(−14+14)+(15+0)+(−16+16)+(17+0)+(−18+18)+…=1+13−12+15+17−14+…(∗)=3ln(2)2þar sem síðasta skrefið er samkvæmt því sem við fundum hér að ofan. Athugum að röðin sem merkt er með (∗) inniheldur nákvæmlega sömu liði og upprunalega röðin okkar
∞∑n=1an=∞∑n=1(−1)n+11n=1−12+13−14+15−16+17−….nema þeir birtast með annarri uppröðun. Höfum í huga að ∑∞n=1an=ln(2) en ∑∞n=1(an+bn)=3ln(2)2. Svo bara með því að breyta uppröðuninni á liðum raðarinnar gátum við sýnt fram á að summa raðarinnar breyttist, þ.e. tvær raðir sem eru alveg eins nema að því leyti að liðir þeirra birtast ekki í sömu röð hafa tvær, mismunandi summur.
Þetta er einn af mikilvægustu og skrítnustu eiginleikum raða sem eru skilyrt samleitnar, þ.e. það að breyta því í hvaða röð liðir eru lagðir saman getur breytt summu raðarinnar. Þetta er hins vegar ekki hægt að gera í alsamleitnum röðum. Þar skiptir engu máli í hvaða röð liðir eru lagðir saman, summan er alltaf sú saman.
9.7. Kvóta- og rótarpróf
9.7.1. Setning: Kvótaprófið
Setning
Látum ∑∞n=1an vera röð með enga núllliði. Látum
ρ=limn→∞|an+1an|.Þá gildir eftirfarandi:
Ef 0≤ρ<1 er röðin alsamleitin.
Ef ρ>1 eða ρ=∞ er röðin ósamleitin.
Ef ρ=1 er niðurstaða prófsins ófullnægjandi og segir okkur ekkert um samleitni raðarinnar.
9.7.2. Dæmi: Kvótaprófið
Dæmi
Notum kvótaprófið til að ákvarða hvort röðin
∞∑n=12nn!sé samleitin eða ekki.
Lausn
Samkvæmt rótarprófinu fæst að
ρ=limn→∞2n+1/(n+1)!2n/n!=limn→∞2n+1(n+1)!⋅n!2n.Þar sem (n+1)!=(n+1)⋅n! fæst að
ρ=limn→∞2n+1=0.Þar sem 0≤ρ<1 fæst að röðin sé samleitin.
9.7.3. Setning: Rótarprófið
Setning
Lítum á röðina ∑∞n=1an. Látum
ρ=limn→∞n√an.
Ef 0≤ρ<1 er röðin alsamleitin.
Ef ρ>1 eða ρ=∞ er röðin ósamleitin.
Ef ρ=1 er niðurstaða prófsins ófullnægjandi og segir okkur ekkert um samleitni raðarinnar.
9.7.4. Dæmi: Rótarprófið
Dæmi
Notum rótarprófið til að ákvarða hvort röðin
∞∑n=1(n2+3n)n(4n3+5)nsé samleitin eða ekki.
Lausn
Reiknum
ρ=limn→∞n√(n2+3n)n/(4n2+5)n=limn→∞n2+3n4n2+5=14.Þar sem 0≤ρ<1 er röðin alsamleitin.
9.8. Samantekt
Próf eða röð |
Niðurstöður |
Athugasemdir |
---|---|---|
Sundurleitnipróf:
|
Ef markgildið limn→∞an=0 er prófið ómarktækt. Ef limn→∞an≠0 er röðin ósamleitin. |
Ekki er hægt að nota prófið til að sýna fram á samleitni raða. |
Geómetrískar raðir:
|
Ef |r|<1 er röðin samleitin að a/(1−r) en annars er hún ósamleitin. |
Sérhverja geómetrísk röð má skrifa á forminu a+ar+ar2+…. Talan a nefnist fyrsti liður raðarinnar. Talan r nefnist hlutfallstala raðarinnar. |
p-raðir:
|
Ef p>1 er röðin samleitin, annars ekki. |
Fyrir p=1 er röðin kölluð harmoníska röðin. |
Samanburðarpróf:
|
Ef an≤bn fyrir öll n≥N og ∑∞n=1bn er samleitin þá er ∑∞n=1an samleitin. Ef an≤bn fyrir öll n≥N og ∑∞n=1bn er ósamleitin þá er ∑∞n=1an ósamleitin. |
Oftast notað fyrir raðir sem svipa til p-raða eða geómetrískra raða. Erfitt getur verið að finna viðeigandi röð til samanburðar. |
Samanburður með markgildi:
|
Ef L∈R∖{0} þá eru annað hvort ∑∞n=1an og ∑∞n=1bn bæði samleitin eða bæði ósamleitin. Ef L=0 og ∑∞n=1bn er samleitin þá er ∑∞n=1an einnig samleitin. Ef L=∞ og ∑∞n=1bn er ósamleitin þá er ∑∞n=1an einnig ósamleitin. |
Oftast notað fyrir raðir sem svipa til p-raða eða geómetrískra raða. Oft auðveldara í notkun en samanburðarprófið. |
Heildispróf:
|
Ef bn+1≤bn fyrir öll n≥1 og bn→0 þá er röðin samleitin. |
Takmarkað við þær raðir sem hafa samsvarandi fall sem auðvelt er að heilda. |
Víxlmerkjaraðir:
|
Ef bn+1≤bn fyrir öll n≥1 og bn→0 þá er röðin samleitin. |
Á aðeins við um víxlmerkjaraðir. |
Kvótapróf:
|
Ef 0≤ρ<1 er röðin alsamleitin. Ef ρ>1 eða ρ=∞ er röðin ósamleitin. Ef ρ=1 er prófið ómarktækt og segir okkur ekkert. |
Oft notað fyrir raðir sem innihalda hrópmerkingar eða veldi. |
Rótarpróf:
|
Ef 0≤ρ<1 er röðin alsamleitin. Ef ρ>1 eða ρ=∞ er röðin ósamleitin. Ef ρ=1 er prófið ómarktækt og segir okkur ekkert. |
Oft notað fyrir raðir sem innihalda |an|=bnn. |